Exotische eilandjes

Wat een belevenissen!!

Fantastisch, wij hebben de afgelopen dagen genoten van diverse prachtige eilandjes. Het zijn exotische eilandjes ver van alles vandaan met een explosie van natuurgeweld, dichte bebossingen met veel palmbomen en langs de kant van de weg de mooiste planten en bloemenpracht. Een mengeling van kleur, geur en schoonheid.

Het lijkt veel op Bali maar dan in de regentijd. Het is zo vertrouwd allemaal, vooral de temperatuur met af en toe een enorme regenbui. Vandaar dat de natuur zo explosief is.

Samoa Pago Pago is Amerikaans protectoraat. De Tsunami heeft hier behoorlijk huisgehouden. Alles wat dichtbij zee stond is weggevaagd of totaal geruïneerd. De bevolking heeft het er nog moeilijk mee. Voor de golfers onder jullie: een prachtig gebied om een balletje te lanceren.

Er werden natuurlijk plaatselijke dansen ten uitvoer gebracht waarvoor je werd uitgenodigd om daar aan deel te nemen. Ik zag de bui al hangen dus ben ik maar gauw aan de wandel gegaan.

’s Middags zijn wij met Maarten en Antoinette de rechterkant van het eiland gaan verkennen. Overal waren de sporen van de tsunami nog goed te zien en ook zag je her en der wrakken van schepen die hier op de klippen liepen.

De dag erop Apia bezocht. Een zelfstandig eiland. Hier ziet alles er wat luxer uit. Grote gebouwen van het gouvernement, en ook hier die explosieve plantengroei.

Onze vrouwelijke gids was enorm in omvang. Captain Sarah valt hierbij in het niet! Dat is het grote verschil met Bali, de bevolking daar is tenger en teer (een beetje vergelijkbaar met mijn postuur), maar in dit gebied zijn het XXXXL maatjes. Enorm groot van omvang, maar bijzonder vrolijk van aard.

Het huis van de bekende schrijver Robert Louis Stevenson van o.a. Treasure Island bezocht. Wat een onderkomen! Nu ingericht als museum, met een groot gazon en omgeven door prachtige tropische planten.

Daar was een groot beeldhouwwerk uit hout vervaardigd, van ongeveer 4 meter lengte dat een legende uitbeeldt. Twee mannen: de grote chief van het eiland met zijn hoofd ten hemel gericht en aan zijn voeten nog een manspersoon half in palmbladeren gewikkeld.

De legende in het kort: de chief had zin in een hapje mensenvlees en zag een pakket in palmbladeren gewikkeld, klaar voor de bbq. Maar bij het uitpakken daarvan zag hij dat het zijn zoon was. Vanaf dat moment heeft hij het consumeren van mensenvlees afgezworen.

Opvallend is ook het aantal kerken op deze eilandjes. Zo enorm veel, soms leek het of er meer kerken staan als woonhuizen. Wij vroegen onze gids hoe het met de criminaliteit is gesteld hier. Dat zou er niet moeten zijn in onze ogen. Nou vergeet het maar. God is er voor iedereen!!!!!

Na terugkomst bij onze boot, gingen An en ik als de bliksem met de shuttle nog gauw naar het centrum. En de gids, ook weer van enorme omvang, keek mij aan en zei: een kapper zou geen kwaad kunnen. Inderdaad, mijn haardos mag er zijn. Hij wist wel een adresje. Prima dan.
Hij liet de bus stoppen in het centrum en leidde ons naar een winkeltje met BARBER op het raam. Het was er ontzettend druk, overal Samoa’s die gekapt moesten worden. Dat gaat ons een middag kosten dacht ik.

Maar nee hoor de Barber riep mij, en zijn omvang maakte indruk want hij schoof iedereen opzij. Hij pakte een stoel, gammel als wat en plantte mij er op. Vervolgens kreeg ik een doek om mijn nek en met een schaar en kam ging hij mijn bos haar te lijf. Ik vroeg nog vriendelijk of hij dit wel eens eerder gedaan had, nou dat was niet zo’n handige opmerking. Of course hij was DE KAPPER van het eiland. Net zoiets als Patrick! Nou ik heb het geweten! Een klein stukje eraf, alleen de puntjes. Yes yes! Mensenlief die grote handen om mijn kokosnootje, dan voel je je wel klein. Maar het was echt een vakman, alles met de schaar, er kwam geen tondeuse aan te pas. Maar van mijn sierlijke haardos bleef weinig over.
An had de grootste schik! Nu heb ik een echt SAMOA kapsel, geen lokken meer voor mijn ogen.

Daarna bij Aggie’s, zeer geliefd bij de Jetset, nog een afzakkertje genomen met Maarten en Antoinette, die mij gelukkig nog herkenden. En toen: op naar ons schip, met weemoed!

Liefs An en Piet

P.S. Lieve mensen, dank voor jullie reacties op onze vertellingen. Fijn dat jullie onze reis zo mee beleven. Helaas kunnen wij jullie niet persoonlijk beantwoorden, maar het doet ons goed deze reacties uit ons moederland te mogen ontvangen. En zo te horen maken jullie een prachtige winter door. Dat missen wij wel, helaas!!!

Wel een reactie op de mail van Fred betreffende het optreden van zijn Shanty koor op een van de havens. Onze captain Sarah vindt het een fantastisch idee. Helaas zijn alle optredens al ingepland, behalve in Southampton, daar is nog een mogelijkheid. Zij stelt dan ook voor een sloep te strijken om jullie op te halen! Ik hoor wel......!